HríseyÞá er maður búin að skella sér til útlanda og það með vinnufélögunum Hrafnhildi og Söndru. Við skelltum okkur til nýlendu Akureyrar það er Hríseyjar. Ferðin var öll hin besta, við tókum ferju klukkan hálf tíu til þess að vera snemma í því og missa ekki af neinu :) Grínlaust þá þurftu stelpurnar að vera mættar á kvöldvakt og því var dagurinn tekinn snemma.
Á leiðinni tók ég sightsingið um Arnarneshreppinn þar sem ég dældi í stelpurnar fullt af useless information, samt kom ég ábyggilega ekki helmingnum að af því sem ég vildi segja. Spurning um að gera hreppinn að 30 km hverfi og þá er nægur tími. Er enn að fatta eitthvað gourmet sem ég hefði getað sagt frá.
Við gerðum vel með því að mæta svona snemma, þá voru engir túristar að þvælast fyrir okkur, við áttum nánast eyjuna þar sem eyjaskeggjar virðast vera helst til morgunsvæfir. Við lölluðum um bæinn. Mér til mikillar ánægju þá eru endurvinnslustöðvar á hverju horni. Í þessum fáu götum þarna þá sá ég allavega fjórar flokkunarstöðvar og myndi ég segja að það væri gott í svona litlu samfélagi.
Kirkjan var tekin út, hún var falleg og allt það og Altaristaflan mjög glæsileg. En það sem stal athylgi þar var það að kirjan er vel búin slökkvutækjum og eldvarnarteppum. Það voru allavega 3 tæki og 2 teppi.
Ja við tókum svo stæsta hringinn af þremur sem stikaður er um eyjuna. Auðvitað urðum við að gera það stæsta og mesta! Kom mér sérstaklega á óvart hvað það var stórbrotin og falleg náttúrna þarna. Það gerir sjálfsagt samspil lands og sjávar. Sáum fullt af grúví upplýsingapóstum en það sem helst er hægt að kvarta yfir er það hve illa leiðin er stikuð. Við hreinlega vorum svolítið lost á tímabili!!!